Pinkpop 2012

Pinkpop 2012: terugblik in foto’s en verslag Pinkstermaandag.

Pinkpop zit er weer op. De artiesten zijn vertrokken, net als de bezoekers en die laten lege festivalweiden achter.

Heb je ook zo genoten op Pinkpop en alle acts die zich presenteerden? Kijk en geniet dan mee met ons uitgebreide fotoverslag van Pinkpop 2012 en vooral van de Pinkstermaandag door Peter van Cappelle.

Pinkpop 2012: Pinkstermaandag
Niet alle optredens die er op die dag plaats vonden zijn in dit verslag behandeld.

De Tweede Pinksterdag en laatste dag van Pinkpop was de dag waar het om ging op deze 43ste editie. Want laten we eerlijk zijn: de line up was dit jaar een aanloop naar het afsluitende optreden van Bruce Springsteen (waarover verder in dit verslag meer). Het was dan ook niet voor niets de meest druk bezochte dag van deze editie.

Terwijl op de 3FM stage de Australische band Rival Sons de dag openden, werd dat in de Converse Stage gedaan door Serena Pryne and the Mandevilles. Een zangeres in de lijn van Melissa Etheridge, Beth Hart en Alanis Morissette. Vorig jaar stond ze nog in de tent op Bospop. Nog geen jaar later op het veel grotere Pinkpop omdat verwacht werd dat ze haar definitieve doorbraak in Nederland zou maken. Maar hoewel ze met haar band goed rockt als opener van een festivaldag, kwam dit optreden op Pinkpop misschien nog iets te vroeg. Pinkpop was nog niet helemaal klaar voor Serena Pryne. En daar kon ook niet een cover van “Born To Die” van Lana Del Rey iets aan veranderen. Al werd aan die cover wel een compleet eigen draai aan gegeven.

De meest eigenaardige keuze van de dag was Gers Pardoel die op Mainstage mocht openen. Het is de vreemde eend in de bijt van deze dag. Want of je er nou wel of niet van houdt; iedereen kan zich bedenken dat Gers Pardoel totaal niet past tussen de andere namen van de dag. Als die dan toch per se op Pinkpop had gemoeten, dan was het misschien verstandiger geweest om hem te programmeren op één van de twee voorgaande dagen. Daar had zijn naam meer bij gepast.

De act die daarna op mainstage speelt maakt het dan weer goed: Seasick Steve. 71 jaar, en pas op zijn 65ste een bekende naam geworden door een optreden bij Jools Holland. En sinds een optreden op Lowlands vorig jaar werd hij in ons land ook een gewaardeerde naam. Maar zou de charme van een optreden van Seasick Steve ook zo goed ontvangen worden op zo’n groot veld als het Pinkpop terrein voor hem? Dat bewees Seasick Steve met enkel drummer Dan Magnusson op het podium ruimschoots. Want of het nou een club, tent of groot openluchtpodium is maakt voor de man niet uit. Hij vertelt en speelt met dezelfde humor als anders. Hier en daar moet wel toegegeven worden dat het niet allemaal even spontaan. Want wie in het najaar naar zijn clubtour in Nederland is geweest wist dat hij vaker een meisje uit het publiek haalt om een lied voor haar te zingen. Maar voor iemand van 71 jaar die zijn hand er niet voor omdraait om enkel met een drummer op het hoofdpodium van Pinkpop te staan is het snel te vergeven.

Na Seasick Steve was het op Mainstage tijd voor de volgende band van de oude garde: The Specials. Een optreden dat niet overal goed is ontvangen. Het zal er mede mee te maken hebben dat zanger Neville Staple vandaag niet aanwezig was. En natuurlijk is het niet meer de band die het 30 jaar geleden was tijdens hun hoogtijddagen met hits als “A Message To You Rudy”, “Gangers” en “Rat Race”. Toch krijgen ze een groot aantal mensen aan het dansen. Weliswaar hadden veel jongeren hun vraagtekens bij een oude band als The Specials. En misschien was het optreden beter op de 3FM stage tot hun recht gekomen. Maar toch verdienen ze meer waardering voor hun optreden dan dat ze voor deze dag tot nu toe hebben gekregen.

Langzamerhand wordt het later op de dag en zijn het grootste deel van de optredens geweest. Op mainstage is er dan slecht nog 1 band die voor The Boss het podium betraden: Mumford & Sons. De winnaars uit de Gouden Tip verkiezing van dit jaar die Pinkpop ieder jaar opnieuw heeft. Hun optreden is het begin van hun nieuwe tournee, en deze dag hadden ze eerder bij 3FM aangekondigd dat op 24 september hun langverwachte tweede album zal schijnen. Maar hun debuutalbum “Sigh No More” uit 2009 is zo succesvol geweest dat ze makkelijk op mainstage kunnen zijn. Hun optreden begint met wat kleine complicaties doordat de gitaar van Marcus Mumford niet helemaal goed was afgesteld. Maar vanaf het tweede nummer “Roll Away Your Stone” ging het los en bewezen ze na Lowlands en zalen als de HMH inmiddels makkelijk zo’n groot podium aankunnen. In een uur tijd worden een paar nieuwe nummers afgewisseld met onder andere natuurlijk “Little Lion Man”, “White Blank Page” en “Dust Bowl Dance”. Ondertussen verschijnt Seasick Steve op het beeldscherm die het voor het podium allemaal rustig zit te bekijken. Het dwingt nogmaals respect af bij het publiek. En op het scherm komt later tijdens het optreden nog een andere artiest in beeld die het optreden van Mumford & Sons zit te bekijken. Niemand minder dan de man waarvoor het terrein zo druk is met mensen: Bruce Springsteen. The Boss bekeek het optreden vanuit de coulissen waarna gejuich wordt wanneer hij in beeld verscheen. Hij had zich geen beter voorprogramma kunnen wensen als Mumford & Sons.

Want daarna is het dan zover: Boss time!. Drie jaar nadat Bruce Springsteen & The E. Street Band voor het eerst op Pinkpop stonden zijn ze weer terug. Rond 20:30 begint het optreden met twee nummers van Springsteen’s laatste album: “We Take Care Of Our Own” en de titeltrack “Wrecking Ball”. Hoewel het geluid in het begin van het optreden niet helemaal goed is afgesteld, zit de sfeer er wel meteen goed in. Bijzonder moment tijdens “Badlands” dat de saxofoonsolo van Jake Clemons met gejuich onthaalt werd. Jake is natuurlijk de neef van de vorig jaar overleden Clarence Clemons. Drie jaar geleden was hij er nog bij. Vorig jaar plotseling overleden door een beroerte waarmee een belangrijke waarde van The E Street Band ontviel. En The Big Man is niet iemand die zomaar te vervangen is. Maar zijn neef Jake werd warm onthaalt en gewaardeerd. Een mooi moment.

Maar daar zat de show van Springsteen weer vol mee. Met het ene na de andere hoogtepunt. Bijvoorbeeld het moment dat hij tijdens “Spirit In The Night” even zijn tekst vergat. Waarna hij geholpen werd door iemand die vooraan stond, en Bruce dankbaar en enthousiast reageerde met: “You’re my man”. Of het jochie dat hij tijdens “Waitin’ On A Sunny Day” het podium ophaalde en op zijn schouder nam, bij “Hungry Heart” de verlegen jongens van Mumford & Sons het podium op riep, Garland Jeffreys die als gast de ? And The Mysterians-cover “96 Tears” mocht doen… hoogtepunten in overvloed bij Bruce Springsteen z’n optreden. Met ook nog eens een ijzersterke setlist met een paar verrassingen. Want de bekende nummers “The River” en “Born In The USA” doet Springsteen de laatste jaren maar zelden, maar deze avond kwamen ze beiden langs. En ondanks dat Clarence Clemons er niet meer bij is, werd hij regelmatig herdacht deze avond. Tijdens een ontroerende versie van “My City of Ruins” riep Springsteen: “Are we missing someone?” Waarmee hij The Big Man en de in 2008 overleden organist Danny Federici bedoelde. En tijdens het afsluitende nummer “Tenth Avenue Freeze-Out” legde Springsteen het stil bij de zin “When the change was made uptown and the big man joined the band”. Waarbij een luid applaus kwam als eerbetoon aan Clarence.

Net zo op dreef als in 2009, maar dit keer met een grotere emotionele lading. Hoe dan ook: Bruce Springsteen speelde met zijn E Street Band opnieuw Pinkpop plat. Een waardige afsluiter waarmee Pinkpop opnieuw een mooie editie erop heeft zitten. En misschien was het gehele programma niet overal even sterk. Maar Pinkpop was dit jaar dan ook eigenlijk een Bruce Springsteen concert met een voorprogramma dat drie dagen lang duurde. En daarvoor vergeven we Jan Smeets gerust wat vreemd geplande acts. Want met een afsluitende artiest als The Boss heb je als festival überhaupt goud in handen.

Fotografie: Luuk Denekamp

Festivalverslag: Peter van Cappelle

[bol_product id=”1000004012063582,1000004003003128,1000004011843263,1000004007414025″ price_range=”undefined” name=”pinkpop 2012″ background_color=”#FFFFFF” text_color=”#2C2C2C” link_color=”#2C2C2C” border_color=”#FFFFFF” width=”350″ cols=”2″ rating=”true” price=”true” bolheader=”undefined” target=”true” image_size=”true” css_file=”bol_1338580809_links.css”]