Spinvis
Zanger verovert Vredenburg Leidsche Rijn.
Een jaar geleden verscheen het derde album ‘Tot ziens, Justine Keller’ van Erik ‘Spinvis’ de Jong. Naar aanleiding van dat album tourt hij nog steeds. Maar vlak voordat hij in februari en maart 2013 een theatertour begint doet hij dit najaar nog een tour langs de pop zalen. Waarvan hij deze avond Vredenburg Leidsche Rijn in Utrecht aandoet.
Voordat Spinvis aan de beurt was werd het voorprogramma gedaan door Tangarine. Een folkduo bestaande uit de tweelingbroers Arnout en Sander Brinks. Ze warmde het publiek op met hun folk songs die geïnspireerd lijken te zijn door namen als Neil Young, Bob Dylan en Simon & Garfunkel. Hoewel ze niet de volle aandacht weten te krijgen van het veelal met elkaar pratende publiek houden ze er zelf wel de moed erin met hun eigen humor. Door bijvoorbeeld heel droog een nummer aan te kondigen om op te warmen met de woorden: ‘Zijn jullie al koud?’, en een fles wiskey uit te delen aan een aantal mensen vooraan. Met een prima cover van ‘Mama won’t you buy me a dream’ van Cuby and The Blizzards sluiten ze hun set af. Door vervolgens zichzelf af te kondigen met: ‘Wij waren Nick & Simon’. Hun muziek leent zich misschien ook meer voor hele intieme zalen, en is Vredenburg daar nog iets te groot voor. Maar dankzij hun eigen humor weten ze er toch de sfeer erin te houden.
Rond 21:30 kwam dan Erik de Jong met zijn vier andere bandleden (met deze avond afwisselend een vijfde bandlid erbij) het podium op om het concert te beginnen met ‘Goochelaars & Geesten’. Bij de daarop volgende drie nummers valt dat dat Spinvis zelfs rockt met ‘Voordeel van Video’, ‘Heel Goed Nieuws’ en ‘Ronnie Gaat Naar Huis’. Vooral ‘Heel Goed Nieuws’ rockt live mede dankzij het intermezzo in het intro meer dan op het album ‘tot ziens, Justine Keller’. En ja, Vredenburg is nu pas echt warm. Nummers van het laatste album als ‘De Grote Zon’ en ‘Begin Oktober’ worden hierna perfect afgewisseld met oudere nummers ‘Astronaut’ en ‘Voor Ik Vergeet’. Dat laatste nummer werd aangekondigd als ‘een klein liedje over de Biltstraat’.
Hierna wordt weer even teruggegrepen naar ‘onze oude vriend’ Ronnie. Hij kwam eerder deze avond al voorbij met ‘Ronnie Gaat Naar Huis’. Dat nummer verscheen 10 jaar geleden op het veelgeprezen debuutalbum van Spinvis. Bij het feit dat het alweer 10 jaar geleden is merkt Erik de Jong grappig op Spinvis inmiddels langer bestaat dan The Beatles. Ronnie heeft op het laatste album inmiddels een vervolg gekregen met het daarop volgende ‘Ronnie Knipt Zijn Haar’. Voordat het nummer wordt ingezet vroeg Erik op hilarische manier alle aandacht aan celliste en achtergrondzangeres Saartje van Camp over de prestatie die zijn in het intro ging leveren. Hier deed zij in het intro xylofoon waardoor ze dankzij de aankondiging luid applaus kreeg.
Met het daarop volgende ‘Club Insomnia’ werd het club gevoel gecreëerd door het doven van de verlichting. En wederom flikt Spinvis het om zichzelf als een rockband neer te zetten. Waarna er weer even gas terug wordt genomen met ‘Overvecht’. Hieraan vooraf vertelde Erik een anekdote over zijn jeugd toen de wijk Overvecht in Utrecht werd gebouwd. Al vertelde hij er ook bij dat dit nummer zich richt op de toekomst.
Met ‘Oostende’ volgt er weer één van zijn meest aanstekelijke nummers. Grappig moment toen Erik aan het einde van het nummer nog even ‘Kunt U Mij De Weg Naar Hamelen Vertellen, Meneer’ van de afgelopen week overleden Joop Stokkermans improviseerde. ”Aan De Oevers van de Tijd’ werd hierna een duet met de eerder genoemde Saartje van Camp. Na ‘In De Staat Van Narcose’ en ‘Koning Alcohol’ volgde als slot opnieuw een publieksfavoriet: ‘Kom Terug’.
Om vervolgens natuurlijk terug te komen voor een toegift. Waarbij Erik de Jong bekende dat ze eigenlijk naast het podium daar al op stonden te wachten. ‘Bagagedrager’ wordt ingezet als eerbetoon aan de in 2009 overleden dichter Simon Vinkenoog met wie Spinvis in 2008 nog heeft samengewerkt. Tijdens het nummer komt er ook een geluids-sample voorbij van Vinkenoog. Een mooi eerbetoon. Na ‘Ik Wil Alleen Maar Zwemmen’ vroeg Erik of iemand toevallig een verzoek heeft. Toen iemand uit het publiek om ‘Een Kindje Van God’ kreeg die meteen waar die persoon om had gevraagd, en werd het nummer ook gespeeld. Met daarna als absolute uitsmijter ‘Wespen Op De Appeltaart’ dat ook werd ontvangen als een live favoriet.
En daarna kwam er na vier toegiften een einde aan een mooie avond Spinvis die regelmatig ook als een rockband wisten over te komen. Natuurlijk is Spinvis bij veel mensen nog altijd ‘hate it or love it’. Maar wie er van houdt krijgt een mooie avond voorgeschoteld zoals je zou verwachten bij Spinvis.
Concertverslag: Peter van Cappelle
Fotografie: Hans Kreutzer (oud concert)
Recente reacties