Bruce Springsteen
Bruce Springsteen – Goffertpark, Nijmegen 22-06-2013.
Na twee keer op Pinkpop te hebben gestaan, kwam Bruce Springsteen met zijn E Street Band nu eindelijk weer eens voor een reguliere show naar Nederland. De keuze voor het Goffertpark in Nijmegen is niet vreemd. Gezien de belangstelling voor The Boss de laatste jaren weer heeft toegenomen. Net als vorig jaar op Pinkpop was ook dit concert onderdeel van de Wrecking Ball tournee. Maar bij Bruce Springsteen betekend dat niet dat hij (zoals vele andere artiesten) vasthoudt aan één setlist, maar graag iedere avond een andere show weggeeft. Zo ook deze regenachtige avond in Nijmegen die verschilde van het optreden vorig jaar op Pinkpop.
Vooraf waren er twee support acts die het publiek in het Goffertpark. Een lastige taak als je voor iemand als Bruce Springsteen moet optreden. Maar Jamie ’N Commons nam die taak dankbaar op zich. Hij had het duidelijk naar z’n zin, en liet zijn spontaniteit ook merken door met zijn band een uitstekende set van rauwe bluesrock af te leveren. The Black Crowes waren het tegenovergestelde van spontaan. Hun set begon strak, maar werd door te lange solo’s en jams te langdradig en zelfs saai. Maar dat waren we alweer vergeten toen Bruce eenmaal het podium op kwam.
Rond 19:30 kwam Bruce het podium op lopen in zijn eentje. Met enkel een akoestische gitaar en mondharmonica opende hij met een Bob Dylan achtige versie van ‘The Ghost of Tom Joad’. Een verrassende song om mee te openen. Daarna kwamen de andere leden van The E Street Band erbij voor ‘Land of Hopes & Dreams’ en ‘My Love Will Not Let You Down’. Wat gelijk de toon zette voor de rest van de avond.
Het eerste gedeelte bestond uit bijzondere keuzes. Uit het publiek haalde Bruce kartonnen van de vooraan staande gelukkigen met verzoeknummers. Uit deze keuzes kwamen ‘Sherry Darling’ van het album ‘The River’, ‘Growing Up’ van zijn eerste album ‘Greetings From Asbury Park N.J.’, en ‘Downbound Train’ van ‘Born In The USA’ voorbij. Na twee nummers van het album ‘Wrecking Ball’ (de titelsong en ‘Death To My Hometown’) kwam er nog een bijzonder verzoeknummer uit het publiek: ‘So Young And In Love’. Een outtake uit de periode van Born To Run (1974-75) en later uitgebracht op de boxset ‘Tracks’. Maar zelden live gespeeld. De intieme versie van ‘The River’ werd hierna luidkeels meegezongen door iedereen.
Foto: Patricia Benjamins (publieksfoto)
Het verschil met dit gedeelte van deze tour en vorig jaar is dat Bruce en de band hier wel eens een album integraal midden in de set spelen. Afgelopen donderdag in Coventry speelden ze speciaal voor de overleden Sopranos acteur James Gandolfini het album ‘Born To Run’. Deze avond in Nijmegen viel de keuze op ‘Darkness On The Edge Of Town’ uit 1978. Waarbij opener ‘Badlands’ met net zoveel enthousiasme werd ontvangen als op Pinkpop. Van dit gedeelte vielen vooral ‘Racing In The Streets’ op door de mooie intieme uitvoering. Het bewees nog maar eens dat het album 35 jaar na de release nog steeds even sterk is, en nog steeds sterk live wordt gedaan.
Na het sobere album werd het tijd voor een aantal feestnummers. Met uit The Seeger Sessions afkomstige ‘Pay Me My Money Down’ dat in een Dixielandversie voorbij kwam. Met daarna ‘Shakled And Drawn’ en ‘Waiting On A Sunny Day’ die op een regenachtige avond niet kon uitblijven. Ook nu haalde Springsteen weer een 10 jarige jonge uit het publiek met mee te zingen. Waarna nog een strakke song volgde met de cover ‘Raise Your Hand’.
Een beetje gas werd er weer teruggenomen met ‘Lonesome Day’, ‘The Rising’ en een kippenvel uitvoering van ‘Thunder Road’. Om daarna weer te vlammen met achter elkaar ‘Born In The U.S.A’, ‘Born To Run’, ‘Bobby Jean’ en ‘Dancing In The Dark’. Bij het daarop volgende ‘Tenth Avenue Freeze-Out’ kwam het eerbetoon aan Clarence Clemons en Danny Federici mooier over dan vorig jaar op Pinkpop. Met op de grote schermen oude beelden van beiden overleden E Street Band leden. Tijdens dit nummer begon het keihard te regenen. Maar zowel publiek als Springsteen zelf en de E Street Band deisden daar niet voor terug.
“It ain’t raining hard enough!” riep Bruce enthousiast. Waarmee hij iedereen enthousiast wist te krijgen voor twee stampende covers van ‘Twist And Shout’ en ‘Shout’ (beiden van The Isley Brothers) als toegift.
Om dan nog sacherijnig te zijn vanwege de keiharde regen is niet mogelijk. Want ook het Goffertpark werd plat gespeeld door The Boss en The E Street Band. En dan stel zo’n regenbui helemaal niets voor. Voor een Bruce Springsteen concert neem je dat maar al te graag voor lief. En kijken we alweer uit naar de volgende keer dat hij naar ons land zal komen.
Tekst: Peter van Cappelle
Publieksfoto’s: Rob Herstel
Recente reacties