Tom Odell

Long Way Down.

Al in het afgelopen jaar voordat het debuutalbum van Tom Odell verscheen ging het vrij hard met Tom Odell. De 22 jarige Britse singer/songwriter won bij de Brit Awards de Critics’ Choice Awards, stond op de veelbelovende Sound of 2013 lijst van de BBC en scoorde met ‘Another Love’ rond de Kerst al een vrij grote hit. Nu is er een half jaar later dan ook eindelijk zijn debuutalbum ‘Long Way Down’.

Zijn stem is al regelmatig vergeleken met die van Jeff Buckley. Natuurlijk is dat wel erg veel eer, maar toch niet heel erg onbegrijpelijk. Vooral in ‘Can’t Pretend’ heeft de dramatische stem van Tom Odell veel weg van de dramatische stem die Jeff Buckley had. En ook bij ‘Sense’, ‘I Think It’s Gonna Rain Today’ en ‘Heal’ (de laatste twee tracks staan op de Deluxe editie van het album) geven een idee hoe Jeff Buckley had geklonken als hij achter de piano was gaan zitten. Het zijn dit soort intieme kleine nummers op het album waarin Tom Odell het beste tot z’n recht komt.

Al lijkt hij zich naast deze intiemere tracks ook te richten op het festivalpubliek door wat meer luchtigere en uptempo songs als ‘Hold Me’, het naar Keane knipogende ‘I Know’, ‘Sirens’ en ‘Storms’. ‘Hold Me’ valt daarbij helaas uit de toon vergeleken bij de rest. Terwijl de andere songs wel perfect tussen de kleine nummers passen op het album. Waarmee Tom Odell de grote belofte voor zijn debuutalbum lijkt te hebben ingelost. Bij Jeff Buckley is er door diens vroege overlijden nooit meer echt een vervolg gekomen op zijn debuutalbum. Laten we hopen dat we dat bij Tom Odell nog wel kunnen verwachten.

Sterren: 4,0****

Tekst: Peter van Cappelle