Arcade Fire
Arcade Fire – Reflektor.
Al lang voor de release van het nieuwe album van Arcade Fire was er veel om te doen. Dat was bij het vorige album ‘The Suburbs’ niet anders, maar dit keer deden daar zelfs nog een behoorlijke schep bovenop. De verwachtingen waren al vrij hoog na het succesvolle vorige album. En de berichten dat voormalig LCD Soundsystem frontman James Murphy maakte de verwachtingen alleen maar hoger. Met daarbij opgeteld dat David Bowie een kleine gastrol kreeg in de titeltrack (en eerste single van het album), en dat het ook nog eens een dubbelalbum zou worden.
Op de meeste tracks op ‘Reflektor’ zijn elektronische invloeden terug te horen. Een richting waarvoor ze eigenlijk op het vorige album al de eerste stap hadden gezet met ‘Sprawl II (Mountains Beyond Mountains)’. En de was de titeltrack was al een voorproefje op wat we voor de rest te horen zouden krijgen. Zo heeft ‘We Exist’ een baslijn a lá ‘Billie Jean’, ‘Flashbulb Eyes’ klinkt als een zomerse Caribische dancetrack, en knipoogt ‘Joan Of Arc’ naar ‘Call Me’ van Blondie. Terwijl ‘You Already Know’ (met sample van de Britse tv presentator Jonathan Ross) misschien wel het meest aanstekelijke nummer is van Arcade Fire tot nu toe. En doet ‘Normal Person’ niet een beetje denken aan ‘Gimme Shelter’ van de Stones? Het zouden allemaal hele goede singles zijn. De tracks op het eerste deel van het dubbelalbum is dan ook misschien wel het meest toegankelijke wat Arcade Fire tot nu toe heeft uitgebracht als album.
Dat is bij het tweede gedeelte minder het geval. Hoewel hier opeens wel in twee songs een doorlopend thema zit van het klassieke verhaal van Orpheus en Eurydice in ‘Awful Sound (Oh Eurydice)’ en het aanstekelijke ‘It’s Never Over (Oh Orpheus)’. In de track ‘Porno’ lijkt de invloed van The Cure niet ver weg te zijn. Het daarop volgende ‘Afterlife’ is één van de sterkste tracks op het album en zou een gedroomde afsluiter kunnen zijn bij concerten samen met oudere nummers album ‘Intervention’ of ‘Wake Up’. De afsluiter ‘Supersymmetry’ doet dan nog het meest denken aan hoe Arcade Fire op hun vorige albums was.
‘Reflektor’ is eigenlijk een breuk in tegenstelling met hun vorige album. Want waar de vorige albums meer conceptalbums waren, is ‘Reflektor’ dat niet meer. Het lijkt erop dat ze zich nu op een wat groter publiek hebben gericht. Op zich niets mis mee, want zoals eerder genoemd is Arcade Fire hierdoor nu toegankelijker dan ooit. Alleen hebben veel nummers op het album een net iets te lange lengte. En dat is jammer op een album waar verder weinig op is aan te merken. Al is het nog maar de vraag of ‘Reflektor’ zich in de toekomst zal kunnen meten met ‘Funeral’ of ‘Neon Bible’ die beiden toch sterker waren.
Sterren: 4,0****
Recente reacties