Shifting Daylight

Band brengt debuutalbum uit.

Is de band Shifting Daylight aan een uprise begonnen? Het is de naam van het eerste nummer van hun debuutalbum, “Shifting Daylight.” En, het moet gezegd, ze doen in ieder geval een stap in de goede richting.

De band van René van Kooten en Bram Bol brengt met een mix van folk, rock en pop een bijzonder album op de markt. Het is muziek die origineel is en goed klinkt. Vooral de gitaarpartijen zijn vaak fraai, zoals op “Something So Real” en “Hollywood Ending”.

Ook de stem van René van Kooten is fijn en past goed bij de muziek en ook de stukken waar hij samen met Bram Bol zingt, zijn zuiver.

Is de cd dan perfect? Nee, dat zeker niet. Er zijn zeker nog verbeterpunten voor Shifting Daylight. De stemmen zijn weliswaar fijn en er wordt wel zuiver gezongen, maar ik mis de echte virtuositeit, als het ware wat “aria’s” in een aantal songs. Natuurlijk is dat niet eenvoudig, maar het onderscheidt wel de “wannabe’s” van de echte talenten. Nu klinkt de zang over het hele album gezien nog wat vlak.

Ook de toegankelijkheid van de muziek is niet altijd even groot. Je moet het album een paar keer horen om het echt op waarde te schatten en dan nog zal het niet iedereen aanspreken. Zeker de speelsheid van een nummer als “Dear Soul”, waar de eerste anderhalve minuut de panfluit de melodie mag spelen, zal lang niet iedereen aanspreken. Aan de andere kant is dit natuurlijk ook origineel en fris, dus deze keuze is begrijpelijk.

Het debuutalbum van Shifting Daylight maakt in ieder geval zeker hongerig naar meer. De muziek is fris en origineel. Als de zang wat minder vlak wordt, dan zou de band daar zeker van profiteren. Tot dan hebben we alleen dit album en dat is in ieder geval al een dikke voldoende waard.

Beoordeling: 3,5 sterren***

Tekst: Imre Himmelbauer