Bryan Ferry

Bryan Ferry in zijn herfst aanbeland.

m_14500560_10209705269255902_7706322275067069049_o

Gehoord: Bryan Ferry, Koninklijk Theater Carre, Amsterdam, 6 oktober 2016. Hebben we Bryan Ferry voor het laatst live gezien in Nederland?

Verwend is Nederland de laatste 10 jaar niet met optredens van Bryan Ferry. In 2007 was hij er eenmaal tijdens de tour ter gelegenheid van Dylanesque, pas eind 2014 volgde een optreden ter promotie van Avonmore. Laatstgenoemde optreden viel wat in het water door een opkomende keelontsteking. Mogelijk hebben we hier nu onze ruime bedeeldheid aan te danken met afgelopen week vier optredens door het land heen. Er zijn slechtere weken geweest..

Niet helemaal senang.

Of het nu kwam doordat het het vierde optreden in nog geen week tijd was, of doordat zijn stem door de droge gure oktoberoostenwind wat droog was, Bryan Ferry oogde geruime tijd niet zo senang gisteravond. Daar waar tijdens vorige optredens afgelopen week heel veel gelachen werd en hij opmerkelijk ontspannen oogde, was dit gisteravond anders.

Vlammend werd geopend met het prijsnummer van Avonmore, Avonmore en – complimenten voor het publiek – de sfeer zat er van meet af aan in, en zou daardoor ook niet meer weg gaan. Bij volgende nummers als Slave to Love en Don’t stop the dance werd duidelijk dat dit niet de beste avond voor Bryan Ferry zou worden van de week. Zijn stem heeft natuurlijk de afgelopen 10 jaar ingeleverd, maar klonk op in deze nummers wel erg droog. Blikkerig soms ook, het geluid was niet al te best. Is dat erg, die geminiseerde stem? Voor uw recensent niet. Het hangt er wel van af in welke setting.

bf-104

Foto: Thomas Kamphuis

Klein gehouden word je ingepakt.

Nu “pleit” ik hier al jaren voor, maar Bryan Ferry komt met de stem die hij nu heeft, in de herfst van zijn carriére, veel en veel meer tot zijn recht in de nummers waarbij een band hem minimaal begeleidt. Tijdens Don’t think twice, it’s allright, Bete Noire, Zamba en – voor ondergetekende het hoogtepunt van de avond – de bezwerende voordracht in In every dreamhome a heartache loopt nog immer het kippenvel over je rug. Dan valt alles wel degelijk op zijn plaats. Sterker nog: In every dreamhome a heartache was al het hele ticket waard.

Uw recensent hoopt nog steeds op een werkelijk intieme setting, waarbij Ferry begeleid wordt door hooguit Lucy Wilkinson op viool en Jorja Renn op oboe of sax, – voor mij de sterspelers van deze avond – en hij zichzelf begeleid op de piano. Nu verdrinkt zijn stem teveel in het volume van de toch tienkoppige band en achtergrondzang die teveel voorgrondzang geworden is. De band, die overigens meer dan verdienstelijk is. Dat heb het al tijdens eerdere recensies gememoreerd.

Dan toch uiteindelijk de lach..

Na de pauze, die tegenwoordig vorm krijgt door het nummer Tara, wordt Ferry wat losser. Nog steeds komt zijn stem niet daar waar hij moet zijn, maar er komt wat meer klankkleur in de klankschaal. Eindelijk verschijnt de lach dan ook, zeker vanaf het moment dat het publiek eindelijk gaat staan tijdens het gedeelte vanaf Love is the drug. Niet alledaags wordt het concert na twee uur – wat voor Bryan Ferry’s doen al lang is – met Both ends burning afgesloten. Het publiek oogt tevreden. Ondergetekende blijft echter achter met het voorgevoel ‘Was dit de laatste keer?’.

Hopelijk duurt de herfst van Bryan Ferry nog heel lang en maakt hij toch nog een nieuw album (Avonmore uit 2014 kan ik steeds meer waarderen, ook met die gebronste fluisterstem) en komt hij toch nog een keer terug in een minimale setting waarbij zijn stem tot zijn recht komt. Dat hij daarbij het concert gerust uit alleen solonummers mag laten bestaan is hierbij ook een verzoek.

De herfst heeft kleuren die de zomer niet kent.

(Jean-Francois Saint-Lambert, Les Saizons, 1764).

Youtube opname Carré Don’t think twice it’s allright

https://www.youtube.com/watch?v=fuewDpgpF4g&feature=youtu.be

Recensie: Thomas Kamphuis

Concertfotografie: Paul Barendregt