Merel and Tony
Merel and Tony – Worst of all lovers **** CD recensie.
Merel van Dijk en Tony Barilla ontmoetten elkaar in 2013 terwijl ze werkten aan een kunst opstelling in een klein Hollands dorp. Sindsdien hebben ze verschillende EP’s uitgebracht, muziek geschreven voor This American Life en andere podcasts, zijn gevraagd om de muziek te componeren voor een musical voor een in Houston gezeten theaterbedrijf, namen een album op met protestsongs gesponsord door de Houston Kunst Alliantie, toerden door Texas met hun band The Woe Woe Woes. Merel en Tony verdelen hun tijd tussen Rome en Houston.
Het album Worst of all lovers is niet op cd uitgebracht en de muziek van Merel en Tony is te beluisteren op Spotify https://soundcloud.com/merelandtony
Uw recensent heeft een aantal – niet alle – nummers op Spotify beluisterd. Bij Baraye is er gelijk “iets” – dat ondefinieerbare, ongrijpbare iets – wat mij direct grijpt in de muziek. Ik ben nooit zo bezig met teksten – in eerste instantie – en wordt gegrepen door atmosfeer. Je kan een fantastische tekst hebben onder lousy muziek en dan ben je weg. Andersom gaat dat veel minder op. De muziek ademt ogenschijnlijk minimalistisch, maar geeft steeds meer prijs naarmate je de nummers vaker beluisterd. This is going to be over soon laat zien dat de muziek niet te vangen is een genre. Ja, je zou “indie” kunnen zeggen, maar soms zou je iets meer aan dat begrip willen toevoegen, en soms is het gewoon beter om geen etiket op muziek te plakken. Het woord minimalistisch komt weer boven, en dat is, in ieder geval bij mij, een aanbeveling. Talk Talk was op zijn laatste twee albums minimalistisch. Nadere uitleg overbodig.
Famous begint spannend en klinkt filmisch. Panoramisch. Laurie Anderson was my gym teacher is absurdistisch. Vervreemdend. Spannend. The future is ending is mooi klein gehouden. The Mediterreneans heeft iets Agnes Obel achtigs. Een prijsnummer. Niks mis mee met de vergelijking met Agnes Obel overigens. Rotative is eenvoudig: mooi. Prettig experimenteel.
The legend of the soldier in World War III – hoe kom je op zo’n titel – laat muziek horen die een ziel heeft. Een kleine miniatuur, knap vormgegeven. The death of the poet Lorca is ronduit bizar en tóch klopt het. Disputed territories laat Merel en Tony horen alsof ze in je huiskamer spelen.
Merel van Dijk en Tony Barilla laten een indrukwekkend palet van sfeertjes, atmosferen, filmische sounds capes voorzien van een ziel. Deze late herfst en winter zijn de ideale periode om je aan hen te leren laven. Uitkijkend op het heldere winterblauw, een mist die de winter aankondigt, of sneeuw die je nooit meer verwachtte.
Aanwinst. Punt.
door Thomas Kamphuis
Merel en Tony website: http://merelandtony.com
en: https://merelandtony.bandcamp.com/
contact: merelandtony@gmail.com
Facebook: https://www.facebook.com/merelandtony
Recente reacties