Propaganda – The heart is strange Door Thomas Kamphuis Totaal door mij over het hoofd gezien, de afgelopen (ruim) twee jaren, is het in 2022 dor Propaganda uitgegeven album The heart is strange. We moeten hier zeggen: xPropaganda, omdat er thans twee gescheiden Propaganda’s zijn. XPropaganda behelst de twee originele zangeressen Claudia Brücken en Susanne Freytag. Het album is geproduceerd door Stephen Lipson. Het duurde zevenendertig jaar – ! – totdat Claudia Brücken en Susanne Freytag het moment dáár vonden om de in hun ogen eindelijk waardige opvolger van Duel (1985) uit te brengen. Ik zag, toevallig, op...
The Cure
The Cure – Songs of a lost world CD recensie Door Thomas Kamphuis op 31 oktober 2024 Qua uitbrengen van albums werd het nogal stil rondom The Cure in de 21ste eeuw. Natuurlijk, ze hadden hun sporen al láng verdiend en vooral: vereeuwigd in de jaren 80 en 90 van de...
Geejee
Bredase singer-songwriter brengt inspirerende nieuwe EP uit. Singer-songwriter Gertjan Crielaard maakt onder het pseudoniem Geejee Nederlandstalige liedjes waarbij hij zich laat inspireren door persoonlijke observaties en de verwondering die dat oplevert. Voorheen hield Crielaard zich louter bezig met Engelstalige popmuziek, tot hij tijdens de corona crisis begon met het schrijven, opnemen en vertolken van Nederlandstalige luisterliedjes. Dat leverde mooie songs op met inspirerende teksten en gedreven akoestische begeleiding. Deze nieuwe fase in het muzikale leven van Geejee werd meteen positief ontvangen. Een paar quotes:...
David Gilmour – Luck and strange
David Gilmour – Luck and strange ****** Door Thomas Kamphuis op 6 september 2024 ‘Take my arm and walk with me what’s more on this dusty old path the sunset cuts the hill in half our shadows stretch back to touch the night the light’s fading you say but these darkening days flow like honey’ Luck and strange heeft gelijk al die herkenbare Gilmour sound, licht met donkere ondertonen, bluesy. Bijzonder: het nummer heeft toetsenpartijen van de in 2008 overleden Rick Wright in zich, die tijdens de zogeheten Barn sessies in 2007 ontstonden. Opmerkelijk is hoe goed de stem van de inmiddels 78 jarige...
The Pineapple Thief CD
The Pineapple Thief – It leads to this ***** Door Thomas Kamphuis 23 februari Ik zal gelijk maar met de deur in huis vallen: The Pineapple Thief heeft met It leads to this zijn beste plaat tot nog toe gemaakt. Afgelopen albums kreeg de band al een ongelooflijke injectie met de in 2017 tot de groep toegetreden beste drummer van de wereld, Gavin Harrison. De grote verrassing is, echter, dat op It leads to this, álle bandleden boven zichzelf zijn uitgestegen. Natuurlijk, zanger Bruce Soord, maar ik noem hier echt ook even met nadruk toetsenist Steve Kitch en Jon Sykes op basgitaar. Hoe zeer wordt dat al duidelijk in het...
Peter Gabriel
Peter Gabriel – I/O ***** Thomas Kamphuis dec 19, 2023 Panopticom roept herinneringen op aan de ‘vroege Gabriel, de basloop van oudgediende Tony Levin is overgenomen van Digging in the dirt (1992). Erg? Nee, direct een feest der herkenning – tegelijkertijd schrik je dat het alweer 21 jaar geleden is dat Peter Gabriel zijn laatste album uitbracht. The court is een sfeervol, op keyboards voortstuwend nummer. 73 jaar inmiddels is Gabriel, maar wat klinkt hij hier ouderwets goed. Playing for time laat een Gabriel horen, steeds verder gerijpt in de tijd ’there’s a hill that we must climb through the mist...
Roger Waters – Dark Side of the Moon Redux (...
Dark Side of the Moon Redux (2023) CD recensie ***** Roger Waters doet meer dan ooit van zich spreken, zeker online. De ene keer valt dat beter dan de andere keer. Het – ongewenste – (bij)effect is, dat dat soms het eigenlijke “werk”, de kunst en creativiteit van een artiest gaat overschaduwen. Sterker nog: er zijn twee kampen ontstaan. Vóór en tégen Roger Waters. Geheel in de stijl van deze tijd, waarin een middenweg niet meer mag bestaan. We kunnen dan licht vergeten waar het bij Roger Waters om draait: een uniek talent. Dat talent kwam bijzonder divers tot uiting bij Pink Floyd, maar even zo divers tot uiting...
Hark! En Co – The playful maziness of art CD recen...
Hark! En Co – The playful maziness of art **** Hark en Co – dit zijn, om precies te zijn: Harke-Jan van der Meulen , pianiste Lineke Lever, gitarist Michiel Nijenhuis, violist Josje ter Haar en celliste Brendan Conroy met gastzangers Jelle Paulusma, Vera van der Poel, Hans Croon en Ricky Koole, hebben een nieuw album uitgebracht, The playful maziness of art. Dit keer worden gedichten van de Amerikaanse schrijver Edgar Allen Poe vertolkt. Uiteraard op de unieke, eigenzinnige wijze waarop Harke-Jan van der Meulen en consorten dit alleen maar kunnen. Nu moet ik bij Edgar Allen Poe even afleren dat Tales of mystery and...
Merel and Tony
Merel and Tony – Worst of all lovers **** CD recensie. Merel van Dijk en Tony Barilla ontmoetten elkaar in 2013 terwijl ze werkten aan een kunst opstelling in een klein Hollands dorp. Sindsdien hebben ze verschillende EP’s uitgebracht, muziek geschreven voor This American Life en andere podcasts, zijn gevraagd om de muziek te componeren voor een musical voor een in Houston gezeten theaterbedrijf, namen een album op met protestsongs gesponsord door de Houston Kunst Alliantie, toerden door Texas met hun band The Woe Woe Woes. Merel en Tony verdelen hun tijd tussen Rome en Houston. Het album Worst of all lovers...
Simple Minds
Recensie Simple Minds – Direction of the heart (2022). Vorig jaar ging Simple Minds op de Unplugged tour. Ik had tickets gekocht, maar een vakantie kwam daartussen. Tegelijkertijd had ik niet veel spijt deze tour niet gezien te hebben. Simple Minds leek wel verworden tot een E-Street band met Jim Kerr en Charlie Burchill als enig overgebleven vaste waarden. Andy Gillespie – toch bijna 15 jaar lid van de band als toetsenist, was opeens van de aardbodem verdwenen. Drummer van het tweede uur, Mel Gaynor, was dat opeens eveneens, na 34 jaar. Wat de oorzaak was, en wie er wanneer op reactie van wat of wie de brui aan...
Hark en Co
Hark! en Co – My treasures ***** Je kunt als – verwende – recensist nog steeds blij verrast worden. Zo’n blije verrassing is het nieuwe album van Harke Jan van der Meulen en vrienden, My treasures. Het album nu pas voor de tweede keer draaiend, roep ik: dit is verrekte knap....
Frank Boeijen
Frank Boeijen – Subliem Gebaar CD recensie *****. Na Een vermoeden van licht (2015) was ik Frank Boeijen even uit het oog verloren. Live was die tour wat minder geslaagd vond ik. De wel heel minimalistische instrumentatie en band samenstelling zorgden er voor dat het moeite kostte om de aandacht er bij te houden. De uitvoering van – buiten kijf kwalitatief goede nummers – kan ook té uitgekleed en kaal worden. Het nieuwe album, verschenen in januari, bleek echter goed ontvangen en ik was weer getriggerd. In Die zelfbedachte hemel is een zeker einde van het leven en projectie op het ouder worden – Frank Boeijen...
Recente reacties