Selah Sue
Belgische zangeres, een artiest van een nieuwe generatie.
Selah Sue was een van de grootste verrassingen dit jaar op North Sea Jazz. Deze jonge Vlaamse dame gaat een grote toekomst tegemoet. Reggae, soul, hiphop, funk, rock? Ze speelt het allemaal!
In de Maas hal van het North Sea Jazz Festival maakte Selah Sue afgelopen weekend grote indruk. Zelf had de kleine Vlaamse maar 300 man verwacht in de grote hal, maar die was uiteindelijk afgeladen. Later werd gesproken over ‘een van de beste optredens van het festival’.
En dit was niet de eerste keer dat Selah Sue imponeerde. Ze deed het eerder tijdens haar concerten op verschillende Nederlandse podia én op Pinkpop. Volgende maand is ze ook een van de namen op Lowlands. Een interview met deze fascinerende nieuwe artiest. Selah Sue behoort tot een nieuwe generatie van artiesten die muziek maken waarbij grenzen vervagen.
Naar welke muziek luister je zelf het liefst?
Ik heb een hele brede muzieksmaak. Klassieke singer/songwriters als Rickie Lee Jones en Joni Mitchell vind ik fantastisch, maar ik luister ook graag naar hedendaagse dubstep, hiphop en elektronische muziek. Het gaat allemaal om gevoel en wat muziek met je doet. Zelf wil ik graag een bepaalde spanning op het podium creeren. Ik soeel vaak akoestisch maar voeg daar soms ook harde beats aan toe. Daarom heb ik ook het liefst een band achter me staan. een ding heb ik duidelijk voor ogen: ik wil allesbehalve een doorsnee artiest zijn.
Hoe is het allemaal begonnen met jou?
Op mijn zeventiende deed ik mee aan een soort open mic night in Leuven waar ik als enige vrouwelijke artiest twee liedjes deed. Toevallig was ook de Belgische singer-songwriter Milow aanwezig. Hij was zo onder de indruk van mijn muziek dat hij me meevroeg op tournee. Daar zei ik natuurlijk geen ‘nee’ tegen!
Toch wilde je eigenlijk geen muzikant worden?
Ik zat op mijn achttiende nog midden in een studie psychologie. Daar kwam niks van terecht omdat in die tijd bijna iedere dag tot drie uur in bed lag en bijna alle lessen miste! Ondertussen was ik al wel met muziek bezig. Ik speelde gitaar en zong erbij en dat voelde goed. Later ben ik ook zelf liedjes gaan schrijven. Maar ik had nooit het plan om er mijn beroep van te maken.
Je wordt best wel gehyped en door recensenten de hemel in geschreven. Ben je bang voor kritiek?
Nee tegenwoordig niet meer. Ik weet wat ik kan en dat ik daar goed in ben. Als iemand iets negatiefs over me schrijft dan neem ik dat niet persoonlijk. Ik heb een vrij probleemloos leven nu. Optreden doe ik alleen als ik daar zin in heb, maar bouw o0ok genoeg tijd in om te genieten van alles. Ik streef niet naar wereldwijd succes en denk ook niet te veel aan morgen. Daarom leef ik ook van dag tot dag.
Je muziek heeft een reggae-ragga tintje. Hoe ben je in contact gekomen met die muziek?
Mijn broer luisterde altijd naar die muziek en zo sprong de vonk ook bij mij over. Ik beweeg me graag tussen soul en reggae, omdat ik van beide muzieksoorten evenveel hou. Mijn nummer ‘Raggamuffin’ vind ik zelf een van de mooiste tracks op mijn album.
Het nummer ‘Mommy’ gaat over je moeder.
Ik ben mijn moeder heel dankbaar voor alles wat ze voor me gedaan heeft en dat wilde ik op de een of andere manier terug laten komen in dat nummer. Nu ik zelfstandig woon mis ik mijn familie soms heel erg. We hebben een hecht gezin. Thuis ontvang ik altijd veel liefde. Mijn moeder heeft ook veel voor me gedaan tijdens mijn depressieve periode. Ik ben haar nog steeds heel dankbaar voor alle steun. Op ‘Mommy’ werkte ik trouwens samen met een fantastische artiest: Meshell Ndegeocello. Ze is erg professioneel en heeft een bepaalde visie op muziek. Ik heb veel geleerd van onze samenwerking.
Wat is voor jou een perfect optreden?
Wanneer de mensen aandachtig luisteren naar mijn muziek en respect hebben voor wat ik doe. Het is geweldig wanneer ik voel dat mijn liedjes mensen raken en bij de mensen aankomen. En als ik ze dan ook nog meekrijg en ze hun enthousiasme tonen dan is mijn avond perfect geslaagd.
Wat zou je met je muziek willen bereiken?
Ik heb eigenlijk helemaal geen ambities, behalve dat ik mensen blij wil maken met mijn muziek. Nu al weet ik dat veel mensen mijn muziek kennen en daar veel steun aan hebben. Dat is voor mij het allergrootste compliment. Ik zie wel wat mijn carrière verder voor me in het verschiet heeft.
Foto’s: Cedric Violet
Tekst & Live foto’s: Anneke Ruys
[bol_product id=”1000004011299270,1000004011173118″ price_range=”undefined” name=”selah sue” background_color=”#FFFFFF” text_color=”#2C2C2C” link_color=”#2C2C2C” border_color=”#FFFFFF” width=”350″ cols=”2″ rating=”true” price=”true” bolheader=”undefined” target=”true” image_size=”true” css_file=”bol_1334409403_links.css”]
Recente reacties