Cloudmachine
In gesprek met de heren van…
A Gentle Sting is het nieuwe album van Cloudmachine; een album waarin melancholie, hoop en positiviteit besloten liggen en waarop het leven wordt gevangen in tijdloze liedjes.
Cloudmachine is de band rond Ruud Houweling, die door sommige critici gerekend wordt tot de beste songwriters van ons land. De band geniet al jaren grote waardering van en bewondering door een trouwe groep muziekliefhebbers. Een gesprek met Ruud Houweling.
Door Anneke Ruys
Hoe zou je Cloudmachine introduceren aan mensen die nog nooit van jullie gehoord hebben?
Als je het puur over het schrijven hebt, wat mijn taak is binnen de band….ik hou van tijdloze songs. Schrijvers die iets universeels weten te raken. Mij raken onder meer Elliott Smith, John Lennon, Paul Simon, Tom Waits en de vroege Bowie. Tijdloze songs die gedragen worden door de compositie, tekst of lading en niet door modieuze productie, wat ik snel als een truukje ervaar. Het gaat om een gevoel proberen te vangen. Soms klinken we klein, maar het kan ook echt stevig rocken.
Hoe zijn jullie bij elkaar gekomen?
Ergens in 2002 ben ik gaan zoeken naar mensen en kwam in de Haarlemse scene bij Richard Lagerweij (gitaar) uit. Wij zijn er samen bij vanaf het begin. De eerste drie jaar was nog zoeken naar de vorm en de juiste mensen. We hadden aanvankelijk ook wel professionele sessiemuziekanten in de gelederen. Naast muzikale raakvlakken is ook de persoonlijke kant belangrijk voor ons. Het moet ook lekker voelen met elkaar. Na 4 albums voelt het met elkaar in deze vorm erg goed. Ik hoop dat we zo nog een hele tijd doorkunnen.
Waarom zijn jullie bij het grote publiek nog niet bekend?
Die vraag krijgen we vaker. Het is een combinatie van dingen. De belangrijkste is denk ik bescheidenheid. We hebben nooit ons best gedaan om bij DWDD te spelen, om maar wat te noemen. We zouden het wel willen hoor, maar het is geen doel op zich om bekend te worden. We zijn niet modieus of jong genoeg om gehyped te worden. Dan moet je een novelty plaat maken. Of heel erg in een trend meegaan.
Jullie hebben al enkele albums uitgebracht.
Ja vier. De eerste ‘Sweater For The Cold World’ zien we meer als een startpunt, een bundel korte verhalen, maar geen roman. Het was een leerzame tijd maar ik heb weinig meer met die plaat. Het is denk ik wel een stap die we moesten maken. Vanaf ‘Hum Of Life’ begon zich een beetje een stijl af te tekenen. Daar staan nog veel songs die we live spelen en waar we van houden. We zijn nog erg trots op ‘Back On Land’. En de nieuwe is A Gentle Sting, waar we uiteraard ook erg trots op zijn..
Waarom ben je muziek gaan maken?
Als 6-7 jarig jongetje kon ik me met een pick upje al helemaal verliezen in liedjes die ik uren achter elkaar kon draaien,. Er zijn voor mij drie muziekmomenten die heel duidelijk waren. Ik zag ergens in de jaren tachtig, toen ik 13 was Ray Davies op TV met een gitaar om zijn nek, een liedje zingen. Een ander moment, waarop ik me realiseerde dat er magie huist in muziek en dat ik er zelf ook mensen mee kon aanraken, was toen ik, rond mijn twintigste, een vriend zag huilen bij een optreden, tijdens een liedje wat hij, in een voor hem belangrijke periode, veel gedraaid had.
Herinner je je het eerste liedje dat je zo raakte dat je dacht: ik wil ook muziek gaan maken?
Ja, ik zat achter in de auto bij mijn vader, 13 jaar oud en hij draaide een cassette met Life On Mars van David Bowie erop. Dat is voor mij een ultieme rocksong. Wat een melodie en arrangement. Dat kwam toen zo enorm binnen. Terwijl we gewoon onze eigen nieuwbouwstraat inreden over de verkeersdrempels. Maar wat ik toen dacht staat in mijn geheugen gegrift: “zo’n liedje zou ik ook graag ooit maken”. Het was voor mij de ultieme kunstvorm. Dat was de wereld die ik in wilde.
Wat was je meest memorabele moment met Cloudmachine tot nu toe?
De eerste superlovende recensie in OOR, bij de eerste plaat, dat ontroerde me. Spelen op het Haarlemse Bevrijdingspop, voor het eerst voor zoveel mensen, in 2007 was ook bijzonder. Iemand ontroeren in Amerika, die een mailtje stuurt. Elkaar aankijken op een podium tijdens een nummer en dan heel even samen tegelijk hetzelfde voelen. De verbinding die je op persoonlijk vlak met elkaar voelt als alles beweegt en de muziek de enige constante is, wat in 2012 een paar keer gebeurd is. De nieuwe vriendschappen die ontstaan, zoals met Tristan. Met Ray en Richard een huiskamer concert in Amsterdam doen, wat ik nooit meer vergeet. Het zijn soms kleine dingen.
Hoe zou je jullie nieuwe album A Gentle Sting omschrijven?
Poeh. Iedereen heeft zijn hart en ziel er in gestopt. We hebben er met grote focus aan gewerkt. Klankmatig wilden we iets meer naar de radio kruipen dan op voorganger Back On Land. In de hoop dat we deze keer beter op gepikt worden. Inhoudelijk is dit voor mij een plaat die me meer aangrijpt dan alles hiervoor, omdat er een complex liefdesverhaal aan vast zit. De verzameling liedjes ontstond in een periode toen een geliefde ernstig ziek werd en in het lange onzekere traject wat volgde. Achteraf bleek dat het thema van de plaat te zijn. Heel erg houden van iemand. Niets kunnen doen, en toch een hand willen reiken.
Wat zijn de plannen voor de komende tijd met de band?
Het is een beetje een spannende tijd zo vlak voor de release. We hopen op een paar mooie recensies en interviews. Live spelen, liefst veel en dat zo goed mogelijk doen. Tot en met april-mei hebben we een paar mooie dingen in de agenda staan en we hopen dat daar meer bijkomt. Daar kijken we naar uit. We zulen instores gaan doen. We hopen dat de landelijke radio het hier oppikt. We zullen meerdere singles uitbrengen. We zijn bezig met college radio promotion in Amerika. Ook dat is spannend. Tristan probeert wat kanalen in Engeland. Het is een kwestie van stug doorzetten en met liefde je werk doen. We willen graag veel mensen bereiken.
Recente reacties