Muse
Band doet Amsterdam ArenA aan.
Nadat de Ziggo Dome op 17 december vorig jaar bomvol zat, werd voor een volgend concert van Muse in Nederland gekozen voor een stapje groter: bij de buren van de Amsterdam Arena. Afgezien van het stadion zelf (dat als concertlocatie nog altijd veel ergernissen oplevert) is de show van Muse tijdens het tweede gedeelte van The 2nd Law tour zo groots dat het perfect leent voor de Amsterdam galmbak.
Voor Muse zijn er twee support acts die het publiek mogen opwarmen: de bands Bastille en Biffy Clyro. Bastille geeft een set die vrij eentonig en soms zelfs saai overkomt in de Arena. Terwijl Biffy Clyro de perfecte opwarmer blijken te zijn voor het aankomende vuurwerk van Muse.
Want vuurwerk was het letterlijk en figuurlijk bij Muse. Al vanaf de James Bond achtige opener ‘Supremacy’ dat begint met een vuurwerkbal. Het is slechts een startschot vergeleken bij wat er nog gaat komen.
Want zo nu en dan vervaagde deze avond bijna de grens tussen een rockconcert en het theatrale. Zoals een grote zwevende gloeilamp waaruit een acrobate tevoorschijn komt tijdens ‘’Blackout’, een acteur in de rol van zakenman die geld over de balk smijt tijdens ‘Animals’ (als aanklacht tegen het kapitalisme), een overspannen secretaresse tijdens ‘Feeling Good’, en een levensgrote robot tijdens ‘Unsustainable’. Het is nog maar een greep van dit theatrale rockconcert.
Maar het is niet zomaar een spektakel zonder boodschap. Want de maatschappelijke lading is niet ver te zoeken. Zoals de eerder genoemde aanklacht tegen het kapitalisme. En tijdens ‘Panic Station’ verschijnt er een animatie van wereldleiders die op de ronddraaiende wereldbol dansen zoals President Obama, Angela Merkel, David Cameron, Poetin en zelfs onze eigen stijve hark Mark Rutte.
Toch leidt het visuele en theatrale aspect weinig af van de band zelf. Want Muse speelt nog altijd strak. Zelf in de Amsterdamse galmbak. En naast alle bombast wordt er bij ‘Unintended’ toch even teruggrepen naar de periode dat ze kleinere nummers maken. In het midden van het stadion met verlichting van smartphones uit het publiek wordt het zowaar nog een intiem moment tijdens een verder grootse show.
Matt Bellamy en consorten zijn inmiddels niet meer vies van bombast. Maar wel met de bedoeling om hun maatschappelijke boodschap over te brengen. Waardoor het net niet ‘over de top’ te noemen is en ze er gemakkelijk mee weg komen. Sterker nog: Ze bewijzen er mee dat ze in de categorie behoren van Pink Floyd (The Wall tournee van Roger Waters) en U2.
Tekst: Peter van Cappelle
Fotografie: Luuk Denekamp
Recente reacties