Editors
Editors – Ziggo Dome, Amsterdam 24-10-2013.
Nadat Editors in een onderlinge crisis verkeerde en gitarist Chris Urbanowicz verliet de band en werd ingeruild voor twee nieuwe bandleden (gitarist Justin Lockey en multi-instrumentalist Elliott Williams), kwamen ze dit jaar terug met hun meest toegankelijke album ‘The Weight Of Your Love’. Deze avond in de Ziggo Dome is de derde keer in een jaar tijd dat ze in Nederland optreden na een uitverkocht concert in de Gashouder in juli, en op Lowlands. En de Ziggo Dome is tot nu toe de grootste zaal die Editors aandoen in ons land. Want inmiddels zijn ze tot stadionformaat gegroeid in ons land.
Als support act mocht de Belgische band Balthazar het voorprogramma verzorgen. Als zij beginnen is de zaal nog maar half gevuld. Het stroomt tijdens hun optreden wel vol, maar het zal niet daardoor komen. Want Balthazar blijkt niet goed te werken als opwarmer voor de Editors. Hun liedjes zouden het misschien uitstekend doen in kleinere zalen als Paradiso. Maar de Ziggo Dome is hier te groot voor. En de liedjes te klein.
Daarna is het dan tijd voor waar iedereen voor gekomen is. En vanaf het eerste nummer ‘Sugar’ proberen Tom Smith en de zijnen hun status als stadionband waar te maken. Het begint vrij bombastisch met een overdaad aan flitsverlichting en vuurwerk. Om daarna 3 oudere nummers te doen van de eerste 2 albums. Waarvan het opvallend is dat live favoriet ‘Smokers Outside The Hospital Doors’ als derde nummer wordt speelt. Ooit de gedroomde afsluiter bij Editors concerten.
In snel tempo komen er perfecte live tracks voorbij. Waarbij een nieuw nummer als ‘Two Hearted Spiders’ perfect past tussen het oudere materiaal. Al gaat het publiek pas echt helemaal uit z’n dak bij ‘A Ton of Love’. Het wordt dan ook wel duidelijk dat het de radiohits zijn als de eerdergenoemde songs en ‘An End Has A Start’ waarvoor het publiek is gekomen.
Dat wordt helaas pijnlijk duidelijk tijdens het akoestische gedeelte van twee songs. Waarbij Tom Smith ‘The Phone Book’ en ‘No Sound But The Wind’ schitterend vertolkt. Daar ligt het niet aan. Maar helaas verliest een groot deel van het publiek hierbij hun aandacht en beginnen met elkaar hele gesprekken.
Gelukkig wordt dat hierna goedgemaakt wanneer de rest van de band terugkeert voor ‘Munich’, ‘The Racing Rats’ en ‘Honesty’. Bij dat laatste nummer was het confetti kanon wel vrij overbodig. Een toegift kan vervolgens niet uitblijven met ‘Bricks and Mortar’, ‘Nothing’ en ‘Papillon’ als perfecte afsluiter.
Muzikaal is er niets aan te merken op de heren van Editors. Ze spelen een strakke rockset. Maar zo’n grote zaal als de Ziggo Dome voelde toch hier en daar nog wat onwennig. En dat het akoestische gedeelte in het water viel is erg jammer. Maar gelukkig bleek ook dat Editors wel genoeg andere nummers hebben om indruk te maken. Ongetwijfeld dat het in de toekomst wel een band wordt die hun hand niet omdraait door grotere zalen. Dit was een eerste stap in die richting.
Fotografie: Luuk Denekamp
Tekst: Peter van Cappelle
Recente reacties