Festivalnieuws

apr02

Down The Rabbit Hole

Posted by Anneke on apr 2, 2014 in Festivalnieuws

Tien nieuwe namen bekendgemaakt.

Vandaag worden tien nieuwe bevestigingen voor Down The Rabbit Hole aangekondigd. Het programma gaat alle kanten op: van psychedelische rock naar intergalactische grooves en via psychpop door naar rammelende rock ’n roll. Vandaag worden toegevoegd:

Temples

Temples is precies wat die psychedelische poprevival zo gruwelijk leuk maakt. Engelachtige stemmen en melodieën drijven harmonieus op vintage snaren, bonzende drums en wierook-oriëntalica je hoofd in, diep doordrenkt met de sound & feel van ambachtelijk analoog studiospul. Anno 2014 klinkt dat spacy gitaargeluk natuurlijk des te zomerser, ook al moeten wij het zonder vrije liefde en die superrelaxte vloeistofdia’s doen. Turn on, tune in en laat je door deze Britse bloemenboys meevoeren naar het oneindige heelalles. Alles oké, dude: té far out wordt dat nooit, want Temples weet de juiste snaren feilloos te raken.

tUnE-yArDs
Soms komt de revolutie met één plaat tegelijk. Het Amerikaanse tUnE-yArDs trekt ten strijde tegen een schrijnend gebrek aan inspiratie en originaliteit, met het sensationeel leuke derde album Nikky Nack en de single Water Fountain als vlaggen hoog wapperend in top. Dat leuk ook heel goed moedig en baanbrekend kan zijn, bewijst de Amerikaanse alleskunner Merrill Garbus met haar volstrekt unieke sound, die met geen pen in een hokje te trappen is. Niet in de laatste plaats door Garbus’ stem, die tUnE-yArDs’ vernuftige hinkstapteksten en liveloops net zo makkelijk met glorieus rauwe uithalen als teder neuriën alle eer aandoet. En dan mag er nog gedanst worden ook.

The Veils
De meeslepende indierock van The Veils wortelt in de ziel van frontman Finn Andrews, de Britse Nieuw-Zeelander die makkelijker van bandleden dan van hoed wisselt. Andrews mag graag op het slappe koord tussen bezield en bezeten balanceren, en laat na zijn intense shows vaak een tegelijkertijd extatisch en lichtbezorgd publiek achter. Volgens de laatste berichten ziet hij het allemaal wat zonniger in, maar die wondermooie liedjes overdonderen ook zonder zichtbare tranen. Andrews’ stem klaagt, gilt, fluistert, smeekt en huilt over wanhoop zonder verlossing, onhoudbaar stromende liefde en verdriet in een paar coupletten en een ontladend refrein. Festivallievelingen pur sang, dus. Dat wordt dweilen.

Courtney Barnett
Nu hebben we sowieso alle tijd voor vrouwen die vroeg werk van The Lemonheads coveren, maar voor Courtney Barnett houden we een speciaal plekje vrij in het festivalgeweld deze zomer. Barnett maakt momenteel naam met slechts een handjevol ep’s, waaronder haar nieuwste The Double EP: A Sea of Split Peas – weliswaar zonder de eerdergenoemde Dando-track Bein’ Around, maar mét het aanzwellende slackerhitje Avant Gardener. De ontwapenend eerlijke en drooggrappige Australische singer/songwriter heeft het er maar druk mee, getuige de monstertour die haar en haar begeleidingsband The Courtney Barnetts over meerdere continenten tegelijk pingpongt. See you in Beuningen, baby.

De Staat
Live lijkt De Staat gehouwen uit hetzelfde brok ruimtegraniet, dat miljoenen jaren geleden de zwakste schakels van de planeet veegde. Scherp, smerig en spijkerhard zetten Torre Florim en zijn inmiddels vierkoppige band hem ook voor hun nieuwste plaat I_CON in de enige godvergeten versnelling die ze kennen: de hoogste. De Staat is echter veel meer dan balls-to-the-wall ramrock alleen, want de alleskunner en –eter Florim haalt zijn inspiratie net zo lief uit hiphop, synthy spacetunes en Afrikaanse ritmes als vuig riffende blues en stonergrooves. Dichter bij een oerknal kom je nooit meer.

Uncle Acid and the Deadbeats
Je bloed kriebelt. De donder wint het in de verte van de bliksem, maar de verzadigde, elektrisch geladen lucht boven Beuningen zet je nekharen al uren recht overeind. Hoog tijd voor een nietsontziende pot rocken. Uncle Acid & The Deadbeats verspreidt het evangelie van psychedelische doom, stoner en heavy metal, wijdbeens riffend en groovend in de mythische traditie van Alice Cooper en Black Sabbath. Je weet wel, toen rock nog niet door pussies gemaakt werd en er op het podium nog gewoon vleermuizen en slangen toegestaan waren. Horen we daar een motor starten?

Parquet Courts
Na het alomgeknuffelde Light Up Gold komt Parquet Courts dit jaar eindelijk weer met een nieuwe plaat. Goed nieuws voor de liefhebbers, want deze poepeigenwijze postpunk uit Brooklyn by way of Texas is verslavender dan pep, Pringles en Netflix bij elkaar. Parquet Courts maakt zijn punt graag kort en staccato, maar vergeet onderweg niet om met nonchalant scherp afgepaste lyrics de diepte in te gaan. En waar de meeste shorttrackpunkers verzanden in blindelings akkoorden raggen, trekt Parquet Courts live zijn nummers met alle liefde voor je ogen uit elkaar.

Frikstailers
What’s in a name? Frikstailers zien er met hun neonpruiken en keytars niet alleen freaky uit, maar tillen in hun zonnige sound de authentieke ritmes van Zuid-Amerika met bleeps en beats naar een hoger level. Rafa Caivano en Lisandro Sona werden groot in de cumbiascene in Buenos Aires, maar zijn ook niet vies van murga, dancehall, baile funk, kuduro en reggaeton. En dan wordt je wereld ineens heel groot, zeker als je al die genres meesterlijk weet te blenden met een diep respect voor traditie én een 21e-eeuwse touch. Authentiek, origineel en oh zo dansbaar; Frikstailers dekt je lading.

La Chiva Gantiva
Zoals bekend, moet je voor de leukste dansfeestjes richting zuiden. Ho! We gaan er in Brussel al uit, want hier vonden op een goeie dag drie jonge Colombianen elkaar in hun liefde voor percussie. Wat al snel leidde tot La Chiva Gantiva, een kleurrijke en knotsgekke smeltkroes van nationaliteiten, instrumenten en muzikale smaken. De bandline-up leest als een vergadering van de Verenigde Naties, waarin vooral België, Frankrijk, Vietnam en Colombia feestelijk vertegenwoordigd zijn. Met als grote verschil dat het onvermoeibare La Chiva Gantiva niet met blauwe helmen, maar met energieke,niet chagrijnig te krijgen rock, funk en afrobeat op vredesmissie gaat. Verzet is zinloos.

Driving Decks
Deze mobiele partyguerilla’s duiken op uit het niets, tot de tanden toe bewapend met een kakelbont arsenaal aan grooves. Handjes in de lucht, gekkigheid! De Driving Decks komen tot in de verste uithoeken van het terrein, want voor deze serieus vingervlugge mixmeesters en hun speakerdisco’s is geen vierkante meter veilig of te heilig. Pop up & get down; hoe verder de zon onder is, des te harder het feestje.
Driving Decks featuring:
Boomshakalak Soundsystem: dancehall, reggae, calypso
De Tropen: global bass, bossa, booty, mambo, bailie, afro, ghetto, booty
Fox & Mink: sleazy slowjams en bas heavy bangers

Eerder werd bekend dat ondermeer Damon Albarn, The Black Keys, Foals, Warpaint, Little Dragon en Rodrigo y Gabriela naar het festival komen. Het tot nu toe aangekondigde programma staat op www.downtherabbithole,nl. Binnenkort volgen meer bevestigingen die overigens niet alleen uit bands bestaan. Hoewel muziek een zeer belangrijk onderdeel van het festival vormt, is er ook aandacht voor andere projecten waarin het publiek zelf een rol speelt en een bijdrage kan leveren.

De kaartverkoop loopt via www.ticketmaster.nl. Er worden alleen driedagen-kaarten verkocht waarbij een plek op de tentencamping is inbegrepen. Deze tickets kosten €135,- (incl. servicekosten). Bezoekers die met de auto komen, hebben een parkeerticket nodig.

De bungalows zijn inmiddels uitverkocht maar er zijn nog wel enkele volledig ingerichte tipi’s, legertenten en FestiTent-tenten beschikbaar. Meer informatie over deze overnachtingsmogelijkheden is in de FAQ op www.downtherabbithole.nl te vinden.