Flairck
Interview met de legendarische band.
Eerder deze maand bracht de legendarische band Flairck een live Best of Album uit met als titel: The Lady. Met dit nieuwe album verwijst de band naar hun eerste album uit 1978 Variaties op een Dame dat dertig jaar terug bekroond werd met de status van dubbel platina en een Edison. Nu maakt de formatie een grandioze comeback. Erik Visser vertelt er alles over.
Waarom besloten jullie om nu een Best Of Live uit te brengen?
Zo’n 40 jaar geleden, tijdens de tweede helft van de Koude Oorlog, smeedden wij, Peter Weekers en Erik Visser, de eerste plannen voor een nieuwe groep. We schreven instrumentale muziek over zaken die ons bezig hielden, vooral onderwerpen uit de relationele sfeer, met titels als ‘Oost West Express’, Thin Air en De Vlinder. Drie titels met vluchtgedrag als onderwerp. Eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat dit in de loop der jaren altijd een inspiratiebron gebleven, en dat wij deze oude stukken nog altijd in gedachte hebben. In zomer van ’78 brachten we, na tweeënhalf jaar veldwerk, Variaties op een Dame uit.
Jullie hebben grote successen gekend.
Het succes kwam ons bijna aanwaaien. Net als Sylvia, die de tochtige wandelgangen van Rotterdams Conservatorium in winter van 1978 verruilde voor het warme modderbad van ons succes. We kwamen ook de achterkant van het succes tegen. Peter ging en kwam, groepswerk afwisselend met soloprojecten, hij is 12 jaar onderdeel van ’t geheel geweest. Sylvia vertrok na twaalf jaar. Erik bleef en heeft in loop der jaren in diverse bezettingen 25 CD’s en theaterprogramma’s gemaakt met Flairck gemaakt en zo’n 2500 concerten gespeeld. We spelen nu de stukken van die ons het meest zijn bij gebleven van vroeger: hoog tijd om deze op een Best Of Live CD (en DVD) uit te brengen, voordat we ze vergeten zijn 🙂
Het album verwijst naar jullie eerste album uit 1978 Variaties op een Dame. Waarom dat album als uitgangspunt genomen?
De nieuwe voorstelling, DVD en CD dragen een titel met een dubbele betekenis: ´The Lady’s Back´. Op het affiche zie je twee gitaristen en fluitist en een naar de kijker toegedraaide rug van een violiste. De titel refereert aan ons eerste album ‘Variaties op een Dame’ en aan Sylvia Houtzager nu weer deel uitmaakt van Flairck. De voorstelling gaat over de drie zaken waar wij ons jarenlang het meest intensief mee bezig hielden: muziek, vrouwen en drank. Dat begon meteen na onze geboorte al met onze moeder, haar zoete melk en tevreden liedjes. Daarna via limonade, gitaarles en schooljuffrouw naar bier, concerttournees en vriendinnen, wiens ruggen ons vaak werden toegekeerd. Later rode wijn, klassieke muziek en ex-en, wiens ruggen wij op konden.
Is de Flairck van nu in dezelfde bezetting als toen?
De bezetting (Peter, Sylvia, Erik, Pablo) is nu bijna dezelfde als toen , alleen Pablo Ortiz, onze bassist, zat er toen nog niet bij, hij was toen nog iets te jong……
Zijn jullie al die jaren steeds actief geweest?
Flairck heeft bijna 3000 concerten verzorgd in de afgelopen 35 jaar. De jaren verstreken spelenderwijs, de haren van de strijkstok versleten.De zilveren fluit werd dof en grijs, net als de hoofden, vol noten die zijn vergeten. Littekens in het hout, De hals beeft, Vrienden van toen, nu niet meer bekend. Ach, ervaring is een kam die het leven je geeft nadat je kaal geworden bent.
Jullie hebben ook altijd veel succes gehad in het buitenland. Welk land hebben jullie echt in je hart gesloten?
We hebben veel gespeeld in Chili en Japan, ook dit jaar nog in beide landen. Het zijn trouwens tegenovergestelde landen, Chilenen zijn heel uitbundig en Japanner veel ingetogener. Maar ze houden allemaal veel van muziek en in beide landen hebben we veel vrienden.
Is Flairck vandaag de dag nog steeds zo leuk als toen jullie begonnen?
Het is ons werk, het is soms leuk, soms vermoeiend, soms ingrijpend in je normale leven en soms kunnen we erg gelukkig worden als iets goed lukt. We werken altijd ergens naar toe en die weg kan mee of tegen zitten. Het is niet leuk of saai, het heeft veel verschillende kanten.
Wat hoop je nog te bereiken met Flairck?
We worden langzaamaan steeds beter in het vertellen van een instrumentaal verhaal. Dat is iets waar we in verder willen groeien. Bijna niemand doet dat en het is een mooie vorm van muziek maken. In een toneelstuk is maar één woord nodig om ontrouw weer te geven (bijvoorbeeld de actrice zegt het woord ‘ontrouw’), wij hebben er een stuk voor geschreven met voetstappen in het grind, melkflessen, een deurbel en een ‘mondfluit-scene’. En dan kan het nog verkeerd begrepen worden.
In Chile hebben we eens dmv een fluitsolo een dialoog uitgebeeld tussen een verkracht en zwanger 12 jarig meisje en een fel tegen abortus gekeerde bisschop. D.m.v instrumentale muziek een politiek item aangekaart. Dat kan daar omdat muziek daar meer is dan entertainment, het heeft een politieke betekenis en staat voor vrijheid.
Nog een voorbeeld?
Het openbaar vervoer, een veel gebruikt motief bij Flairck. We hebben een oud stuk van een minuut of vier over een treinreis naar Oost Europa waarin de cadans van de trein afgewisseld wordt flarden volksmuziek. In het verhaal van ‘The lady’s back’ verwijdert een vrouw zich van een man, in dit geval per openbaar vervoer. De bedoeling is met grote snelheid, maar het blijft openbaar vervoer natuurlijk. Ze rent naar de bushalte, wacht, neemt de bus naar het station, wacht, ze neemt de trein naar de Noorderzon. Vertraging is waarschijnlijk. We nemen alle vier een deel van haar reis voor onze rekening. Vier instrumentale solo’s met veel versnellingen en vertragingen, haltes en de aankomst in een ‘andere’ wereld.
Met dit soort zaken kunnen we nog jaren door, als het ons gegeven is. (Anneke Ruys)
Recente reacties