Neil Young

Neil Young goes Springsteen *****

Harold Versteeg - www.PhotoFresh.nl

Harold Versteeg – www.PhotoFresh.nl

Gehoord: 9 juli 2016, Ziggo Dome (foto Neil Young concert 2013 door Harold Versteeg)

Kun je toch nog verbaasd worden na dertig jaar concerten bezoeken ? Neil Young deed met zijn begeleidingsband Promise of the Real, de Ziggo Dome aan. De Ziggo Dome – voor 95% uitverkocht -zinderde van verwachting. Waar Neil met zijn Crazy Horse drie jaar geleden net niet de snaar wist te raken die hij daarvoor zonder moeite in 2009 op een landerige zondagavond wél deed, maakte hij dit afgelopen zaterdag weer helemaal goed.

In wakkere peyote toestand..

Het understatement ‘goed’ moet snel uit de weg geruimd worden. Begeesterd en bezeten zijn de enige termen die recht doet aan een avond zonder einde, waarbij Young de geest van Springsteen moet hebben opgeroepen. Mogelijk had De Indiaan – die hij altijd als totem op tournee mee neemt – hem welhaast duivelse krachten ingefluisterd, maar wanneer je presteert om van 20.15 tot 23.45 non-stop te spelen is er toch iets opmerkelijks aan de hand. Rode vliegenzwam of rode zonnehoed, wat er voor zorgde, had ervoor gezorgd, en het was goed..

Nadat een paar vrouwelijke zaaisters – een verwijzing naar het protest van Neil Young tegen het Amerikaanse bedrijf Monsanto – het podium ingewijd hebben is daar dan opeens Neil Young die op een zo aftands mogelijk lijkende piano After the goldrush in zet. Wát een begin. En die stem.. dezelfde nasale hoogte, diezelfde tranentrekkende kwetsbaarheid. Daarmee zit het dus gelijk goed en we kunnen ademhalen. Een eveneens akoestisch vervolg is er met Heart of Gold en The needle and the damage done. Kun je deze nummers te vaak spelen ? Neil Young niet. Nooit. Razor Love en Mother earth zijn ontroerend in hun eenvoud.

Het is het enige minpuntje in het hele marathonconcert. Dat ondergetekende verderop in het concert nog wel eens zo’n akoestisch intermezzo had willen zien. De kale eenvoud. Gitaar, piano en stem. Meer heeft hij niet nodig.

Promise of the real
De begeleidingsband komt het podium op, en wat volgt is een urenlang concert zonder stop. Heel soms worden minder bekende nummers net te vaak te lang opgerekt om uren te blijven boeien als geheel. Maar veel vaker is de mep vol, en beslist raak. Out in the weekend, Hold back the tears, Human Highway en Unknown Legend volgen voordat Neil Young weer achter de piano plaats neemt voor Someday.

Zijn begeleiders zijn meer dan kundige muzikanten die een zekere jonge hond in Young boven brengen. Er is een spelplezier wat ik een tijd niet bij hem heb gezien, er kan zelfs regelmatig een brede lach van af. Na Words (between the line of age) volgt dan Winterlong. Opvallend vanavond is, dat er heel veel nummers van Ragged Glory (1990) worden gespeeld. Beslist geen slechte keuze.

Ook van Harvest worden nogal wat nummer gespeeld, zoals Alabama. Met Love to burn staat iedereen weer op zijn tenen. Alleen al dit nummer maakt een concert van Neil Young onvergetelijk. Hypnotiserend, op zijn best. Vuig en vuil solerend. Allerminst uitstralend dat hij dit nummer ook al heel vaak heeft gespeeld. Het wordt gebracht alsof het de eerste keer is. Powderfinger en Mansion on the hill houden de zeer prettige trance stemming in stand.

Tandje terug

Change of mind schakelt het tempo een tandje terug. Het is eigenlijk een luisternummer. Iets waar het gevolg achter ons al de hele avond niet veel mee heeft en maar blijft doorkwekken. Don’t be denied schroeft het tempo nog wat terug. Western hero is ook een fraai nummer, maar een echt luisternummer. Die tempowisselingen maken het concert heel divers, maar ook soms wat moeilijk.
Seed justice rockt weer wel. ‘I won’t quit’ zingt Young, en inmiddels is dat een overbodige zin. De nieuwe nummers van de laatste cd Monsanto years zijn ook echt nieuw voor mij, maar klinken met deze begeleidingsband live op en top. Heel veel mensen vinden het misschien niets, maar Young doet precies waar hij zin in heeft en zal nooit een pauze inlassen. Zo’n artiest is mij liever dan één die dit continue wel doet en niets nieuws uitprobeert. Revolution blues volgt, een oudje uit 1974. Iedereen is weer bij de les. Geweldig nummer.

Monsanto years is weer een opmerkelijke eend in de bijt. Een welkome, het themanummer van Monsanto years. Stemmig in koor ondersteund door de begeleidingsband. Nu is er een NRC journalist/recensent die schreef dat pas bij Rockin in the free world ‘Young eindelijk zijn punt maakte’. Wel, dan heb je het niet begrepen. Het publiek gaat hier echter pas compleet los – en dat is niet altijd een feest om van nabij mee te maken. Maar goed, enig omgevingsbbesef is al langer bij de mensen verdwenen en we maken er het beste van.

Marathon

Na dik drie uur is de koek nog niet op. Het gevoelen bij ondergetekende bij Love and only love is deze. Stel: ik zou opeens te horen krijgen dat ik nog een kwartier zou leven. Da’s schrikken ja, maar dan zou ik subiet dit nummer opzetten. Met geliefde er bij. De rest totaal verworden tot irrelevant.

Ik zei een kwartier, maar dit moet toch nog even opgerekt worden tot dik twintig minuten, want zo lang wordt dit nummer uitgesponnen. Vervelend ? Bent u gek ? Noodzakelijk ? Ja, beslist, als niets anders. Evenals eindeloos outro. Ee outro als een wegstervend spookhuis. Een verlaten woestijn waar Neil Young bij nacht en ontij ronddoolt. De indiaan op zijn hielen. Of hij de indiaan..
Volgen nog twee toegisten. Like an inca, wat zelden gespeeld wordt en Here we are in the years. Tijdens dit nummer moeten we weg, wil het met het openbaar vervoer geen diep nachtwerk worden. En ja, ome Neil heeft het voor elkaar gekregen. We kunnen niet meer op onze poten staan.
Die hoed mag hij ophouden, deze hebben wij al meerdere malen afgenomen deze avond.

Ja, na dertig jaar kun je nog verbaasd worden. Ongenadig..

Door: Thomas Kamphuis

Neil-Young Ziggo Dome 5

Enkele opnamen van het concert:

The needle and the damage done https://www.youtube.com/watch?v=tAB8U69eLqURazor love https://www.youtube.com/watch?v=aEdsNCGNDbA
Love to burn https://www.youtube.com/watch?v=EQDEOGFehxc
Love and only love – outro https://www.youtube.com/watch?v=dMYCLxL22Zc