Fish
Fish, Wylam Brewery, Newcastle, 20 december 2017.
Revival van Fish *****
Ter gelegenheid van het voor de laatste keer integraal opvoeren van Clutching at straws (1987) en het promoten van zijn nieuwe album Weltschmerz, kondigde Fish in de zomer een kleine tour door Engeland en Schotland aan in december van 11 concerten. Dat dit speciale concerten zouden worden was de hoop, maar geen garantie omdat je nooit weet of zijn stem in goeden doen is, met name omdat hij de laatste anderhalf jaar niet opgetreden had. Toch mochten we hier vertrouwen in hebben, aangezien de laatste decade de kwaliteit en kracht van zijn stem aan een gestage lijn omhoog bezig is, wat iedere tour sindsdien weer opvalt.
Op naar Engeland dus, waar de plek van optreden wel zeer sfeervol en Fish passend was: een whisky stokerij. Het optreden begint wat wiebelig, met een verre van ideaal geluid en naast een meezingende achtergrondzangeres, ook een meezingende bassist en toetsenist. De vrees is dat Fish toch niet zo best bij stem is. Bij het derde nummer Circle line trekt echter het geluid bij en wordt snel duidelijk dat Fish meer dan goed bij stem is, en er zin in heeft. Omdat er veel meer techniek terug is in zijn zang, zingt hij ook veel meer ontspannen en dat hoor je gelijk terug.
Zoals gezegd wordt Clutching at straws integraal opgevoerd, zij het gemengd door de setlist heen. Nu voerde Fish tien jaar geleden al een deel integraal op naar aanleiding van het toen 20 jarig bestaan van dit album. De opvoering anno 2017 wint het op vele punten op die van die van 2007. Fish heeft een topband om zich heen wederom verzameld met oudgediende Steve Vantsis (bas), Robin Boult (gitaar), John Beck (keyboards) Gavin Griffiths (drums) en achtergrondzangeres. Om hem heen staat niet zomaar een begeleidingsband maar muzikanten die beslist niet afleiden van het feit dat de originele bandleden er niet staan.
Weltschmerz staat voor het steeds verder uitdijende project (’it is going to be a double album’) waarvan mogelijk al enkele eerste nummers tijdens deze korte tour gespeeld zouden worden. Het verder werken en opnemen van dit conceptalbum zal in 2018 een aanvang nemen. Fish heeft het aangekondigd als zijnde zijn ‘last straw’, zijn zwanenzang. Na een tour die vanaf najaar 2018 zijn beslag zal krijgen, zal hij – althans als muzikant en optredend artiest – met pensioen gaan, op zijn 60ste. Niet omdat hij er geen lol meer in heeft, maar malheur aan zijn rug en nog zo wat teveel een wissel trekken door het leven op de weg. Te hopen valt dat ergens volgend jaar de nieuwe tour óók weer een aantal nummers van Clutching at straws hun weg vinden in de setlist, gezien de bevlogenheid en intensiteit waarmee ze in Newcastle gebracht werden. White Russian werd gebracht en gezongen alsof het weer 1987 was. Kippevel.
Evenzeer verrassend was het slotstuk van het concert, waarbij een nog nimmer gespeeld nummer uit de slotdagen van Marillion oude stijl met Fish gebracht werd: Going under.
Tux on, met smakelijk snedige verwijzing naar een tuxedo pakje voor kinderen die Fish recentelijk in de etalage had zien staan, is naar mijn weten ook zelden of niet gespeeld. The Great unravelling ontroerde als slotnummer een verraste door als een bezonken einde het concert uit te luiden. Het was een avond die de boeken in gaat als Onvergetelijk. Dank Fish, dat je nog steeds optreedt, hopelijk nog een langere tijd dan je voorzien hebt.
Setlist:
The voyeur (I like to watch), Emperor’s song, Circle line, State of mind, Hotel hobbies, Warm wet circles, That time of the night, Just fort he record, Incommunicado, Torch song, Slàinthe mhath, Going under, Sugar mice, White Russian, The last straw.
Encore 1: Tux on, Perfume river
Encore 2: The great unravelling.
Youtube: (opname Islington, London 15/12/17 Hotel Hobbies, Warm Wet Circles, At That Time of the Night).
website: http://fishmusic.scot/
Tekst en foto’s: Thomas Kamphuis
Recente reacties