Zanti albumrecensie
Zanti – Broken Hearted City *****
Derek Forbes (ex Simple Minds) and Anni Hogan – bekend van haar samenwerking met diverse artiesten, waaronder Marc Almond – hebben een verbluffend album gemaakt. Eerst en vooral: Derek Forbes, waarom heeft het zo lang geduurd voordat je met nieuw materiaal kwam, geschreven door jezelf? Wat een juweel dat het eindelijk er van gekomen is (het album Echoes in het achterhoofd).
Het album begint met Scream Machine en geeft direct dit gevoel: we zouden een arm (of been) willen geven als Simple Minds vandaag de dag nog zo zou klinken. Avontuurlijk. Panoramisch. Derek zijn bas onmiskenbaar aanwezig en die van hem alleen. Een open sound, en niet dicht geplamuurd zoals bij zoveel muziek tegenwoordig. Lonesome is een veel meer beschouwende song. Zingt Derek Forbes dit ook? Bijna Elvis Costello achtig, laat hij zich door het hele album heen horen als een man met ontelbare type stemmen. En het klinkt niet bedacht of gekozen. Derek zingt op een ingehouden manier en dit ondersteunt de muziek emotievol. Je hoeft je niet door een album heen te schreeuwen om jezelf verstaanbaar te maken, wordt hier, eens te meer, bewezen.
Anni Hogan geeft Lonesome een warm ‘verdwenen nooit eindigende zomer van 1983’ achtig gevoel. Waarom houden we van de muziek van de jaren tachtig, nog steeds? Hier is de reden. De gitaarriff is een simpele, welhaast Charlie Burchill anno 1979 van soort, en het houdt effectief het nummer panoramisch en open.
Will You Be Mine is het donkere nummer van het album. Een van de glitterende bokalen op Broken heart city. Het neemt je mee naar de duistere zijde van.. een subtiele thriller van het betere soort. ‘You can’t see me, but I can see you’. Wie zit wie hier te begluren? Intrigerend. De gitaarsolo het nog spookachtiger makend.
Heart Sounds herbergt Derek Forbes bas avant la lettre. De song voelt als een roadtrip, met milde instrumentale toetsen die een rijke atmosfeer creëren. Anni Hogan zingt in een sensuele manier. Tijdloos, zoals het hele album op mysterieuze wijze op uitdraait. Een kwaliteit in zichzelf. Planet Sweet laat zien dat er geen enkel zwakker nummer op het album voor komt. Het album ademt niet alleen, het geeft rust. Een volwassen rust hangt over alle nummers heen, waar ik erg gecharmeerd van ben. Voelend als het eind van een zomerdag in de tachtiger jaren.
Broken Heart City is een van de juwelen op het album. Derek Forbes zingt vanuit zijn hart. Zijn stem resonerend een andere zanger uit de jaren tachtig, maar wie? Een beetje Morrissey, een beetje..? Een naakte song die een van de allermooiste Simple Minds nummers kon zijn. Ware het niet dat..
Paris Vortex is nog zo’n glimmend miniatuur. Prachtig gezongen door Anni Hogan.
Universe Of Love is bijna Morrissey-esk. En ik klaag niet.. Wat een manier om dit album te eindigen, wat ik alvast uitroep tot album van 2018. Zonder twijfel. Dank Derek Forbes en Anni Hogan. Jullie maken het leven nóg mooier.
De wereld wacht af in hoop voor meer in de toekomst.
Albumrecensie: Thomas Kamphuis
Recente reacties